2014 05 16 vrijdag, onze 29 dag

Gisterenavond zijn we ergens in de buurt van het hotel uit eten gegaan. Geen idee wat we zouden krijgen en hoe het zou smaken. Stukje heerlijk koud vlees met brood, witte bonen met aardappelen en speciebonen met aardappelen, twee flinke stukken vlees, ijs, koffie en de restanten van de in Nederland niet meer gedronken Citroen Brandewijn (in een limonade glas). Oh plus een biertje en een cola. Afrekenen: Eu. 10 per persoon. Peter geeft een aardige fooi, omdat we zo leuk geholpen werden. Wij hoorden de jong ober binnen juichend aan zijn bazin overn de fooi vertellen.
Heerlijk geslapen en in het hotel ontbeten. Rond negen uur op de fiets.
Om de stad uit te komen was uiteraard weer een gedoe, maar de Spanjaarden stoppen spontaan (met hun auto) om je de weg te wijzen naar de Pelgrimsroute. Dat is toch zo geweldig hier, die spontaniteit en behulpzaamheid.
We rijden een groot deel van de route op met de wandelaars.

Columbrianos, Fuentes - hier stoppen we toevallig net bij een klein kerkje. Daar maken we een foto van. Een Spaanse mevrouw bij de kerk vraagt aan twee Duitse wandelende dames of ze een stempel willen. Ik wil wel een stempel en stap af. Ik krijg een stempel en loop het kerkje binnen. Een van de Duitse dames loopt mee. Het is misschien niet zo'n supersonisch mooie kerk, maar wel een bijzondere kerk. De bouwstellingen staan in de kerk en de parochianen zijn bezig de kerk van binnen op te knappen. De mevrouw van de kerk komt ons achterna en vertelt ons in het spaans wat we hier allemaal zien. Fresco's uit het jaar 1742, de met goud beslag opgemaakte beelden hebben een betekenis en ze legt ons uit wie de beschermheiligen van het dorp (peublo) zijn. Door de leuke manier van communiceren word ik helemaal blij. Net als de Duitse dames trouwens.
Ik stap weer vrolijk op de fiets. Zo'n leuke ontmoeting. Mijn dag kan niet meer stuk.
In Cacabelos drinken we koffie en we raken in gesprek met een Amerikaanse vrouw. Dat zij dit kan lopen is heel bijzonder! Ze heeft twee kunstknieën en ook nog kunstgewrichten in haar voeten. Ze vertelt van haar ontberingen, die deze beperkingen tijdens de route met zich meebrengen bij het afdalen, maar ze doet het mooi wel.
De zon schijnt heerlijk en we rijden al snel in alleen onze fietskleren.
Villefranca (hoogte 510 meter) door en dan begint onze fietsdag pas echt ............
We zullen schatten we in 40 kilometer klimmen!!
Eerst gaat het nog geleidelijk Pereje, Trabadelo (580 meter) , Ambasmetas (610 meter) en dan beginnen de klimmetjes met percentages van 6 - 7%, iets steilere klim 1 kilometer 8 - 9%, Puerto Pedrafita (afstand Ambasmetas 14 kilometer - hoogte 1.100 meter) - het gaat maar door 3 kilometer 7 - 9% Bebreiro (afstand 5 kilometer - hoogte 1.300 meter), we dalen naar Linares 1240 meter en stijgen weer naar Alto de Poio (afstand 5 kilometer - hoogte 1335 meter).
Ieder van ons fietst op zijn ritme naar boven. Peter is veel sterker en fietst voor mij uit. Maar als het stijgen heel lang duurt dan wil je niet meer naar boven kijken, althans ik even niet. Met een snelheid van 5 - 6 kilometer per uur kijk ik alleen naar het asfalt onder mij, zie mijn voeten stampen en het zweet zit in mijn ogen. Ik fiets dan ook boven op Peter die een foto staat te maken. Zie je mij dan niet! Nee, ik kijk alleen maar naar het asfalt. Pang daar lig ik op het asfalt. Ik sta ook zo weer op, niets bezeert en weer verder.
Hier is bij mij even de batterij leeg. Ik heb vreselijke honger en voor Peter het door heeft heb ik een bord vlees met aardappelen besteld. Peter komt later binnen en besteld een bord soep met aardappelstukjes erin. Het eten is heerlijk: super vette schenkels annex draadjesvlees, aardappelen en vreselijk vette jus. In de categorie cholesterol verhogers komt dit zeker in de top 3 terecht.
Toen ik mijn bord leeg had, was ik weer helemaal de oude.
We daalden nu 12 kilometer over een oude lege provinciale weg af en komen in Triacastela.
We stoppen bij de Albergue, maar deze is vol en we kunnen niet op het grasveld ernaast staan. Ze verwijst ons naar de buren, die eenzelfde nering drijven.
Olga, je weet wel van Casa Olga, zit daar ook en als wij zeggen dat we niet op een slaapzaal willen, dan kunnen we bij Olga terecht.
We rijden achter haar aan en komen in een nette Bed en Breakfast terecht. Fietsen in de garage.
Even opknappen, boodschappen doen, door het kleine dorpje wandelen en eten bij Ester. Een heerlijk pelegrino menu

Gereden: 83,5 kilometer, op het zadel 5 uur en 30 minuten, gemiddeld 15 kilometer, maximum snelheid 61,2 kilometer.