2014 05 14 woensdag, onze 27e dag
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim
14 Mei 2014 | Spanje, Hospital de Órbigo
Voordat we gisteren naar bed gingen ontmoetten we een Belg, die deze tocht alleen aan het doen is. Hij rijdt ongeveer 130 kilometer per dag. Heeft minimale bagage bij zich. Zo is zijn enige onderbroek stuk, kan hij geen koffie maken of eten koken en heeft voor de volgende ochtend geen ontbijt bij zich. Weet alles van de mechnica van een fiets en legt ons dat uit. Als we rond half tien naar bed gaan waait het hard en is het ijskoud.
Snel de tent in en slapen.
We doen de gebruikelijke dingen en rond half negen vertrekken we. Ik heb twee jasjes, beenwarmers en mijn handschoenen aan. Peter kijkt verbaasd, want hij heeft hier met zijn postbode bloed geen last van.
De zon schijnt heerlijk en - ja het is bijna niet te geloven - we hebben weer de wind in de rug.
We rijden een heel eind met de wandelaars mee.
Bercianos del Real Camino, Graneras, Reliegos, Mansillla de las Mutas. Het landschap is totaal anders dan gisteren. Het is minder groen en hier en daar zelfs dor. Soms denken we dat we door de Haarlemmermeerpolder rijden, zo vlak is het dus.
Bij Vega de Infanzones nemen we een weg, die om de stad Leon heen gaat. In Ardon kijken we naar woningen, die in de grond gebouwd zijn. Ook verder in dit gebied komen we deze bouwvorm tegen, maar over het algemeen woont men niet meer in deze woningen.
Valdevimbre, Fontecha, Villar de Mazarife en dan over een zand en kiezelpad met de wandelaars mee naar Hospital de Orbigo.
Het fietst heerlijk en je moet goed opletten, maar een beetje mountainbiken met volle bepakking is leuk. We moeten nog het spoor oversteken met de fietsen. Als een fiets over is moeten we even wachten tot de aanstormende trein voorbij is.
Het is verbazend, dat op ieder (kerk)toren ooievaarsnesten zitten soms wel vier paren met jongen, die al dapper vanaf het nest rondkijken.
Als we op de plaats van bestemming zijn aangekomen (twee uur) blijkt dat de camping nog niet open is. We zoeken en vinden een albergue waar we de tenten in de tuin mogen opzetten. Albergue Verde is redelijk nieuw en doet zijn naam Verde (= groen) eer aan. Wat alternatieve personen voeren hier de leiding en we kunnen 's avonds een vegetarische maaltijd krijgen.
Dat doen we maar niet. We hebben al een sinaasappel op en het moet niet te gezond worden.
We doen onze inkopen voor morgen bij een grote supermarkt vlakbij de Albergue Verde. Ook eten we in een restaurant bij een hotel annex tankstation.
Als we terugkomen zitten twee Israelische dames nog buiten en vragen of we bij ze willen komen zitten. We kletsen wat over de sociale aspecten in Israel en Nederland. Beide dames zijn zelfstandigen en moeten heel hard werken om rond te komen.
Rond half tien zoeken we onze bedjes op, omdat het buiten wat koud wordt.
Gereden: 92,1 kilometer, op het zadel 4 uur en 37 minuten, gemiddeld 19,9 kilometer en maximaal hebben we 48,3 kilometer gereden.
Snel de tent in en slapen.
We doen de gebruikelijke dingen en rond half negen vertrekken we. Ik heb twee jasjes, beenwarmers en mijn handschoenen aan. Peter kijkt verbaasd, want hij heeft hier met zijn postbode bloed geen last van.
De zon schijnt heerlijk en - ja het is bijna niet te geloven - we hebben weer de wind in de rug.
We rijden een heel eind met de wandelaars mee.
Bercianos del Real Camino, Graneras, Reliegos, Mansillla de las Mutas. Het landschap is totaal anders dan gisteren. Het is minder groen en hier en daar zelfs dor. Soms denken we dat we door de Haarlemmermeerpolder rijden, zo vlak is het dus.
Bij Vega de Infanzones nemen we een weg, die om de stad Leon heen gaat. In Ardon kijken we naar woningen, die in de grond gebouwd zijn. Ook verder in dit gebied komen we deze bouwvorm tegen, maar over het algemeen woont men niet meer in deze woningen.
Valdevimbre, Fontecha, Villar de Mazarife en dan over een zand en kiezelpad met de wandelaars mee naar Hospital de Orbigo.
Het fietst heerlijk en je moet goed opletten, maar een beetje mountainbiken met volle bepakking is leuk. We moeten nog het spoor oversteken met de fietsen. Als een fiets over is moeten we even wachten tot de aanstormende trein voorbij is.
Het is verbazend, dat op ieder (kerk)toren ooievaarsnesten zitten soms wel vier paren met jongen, die al dapper vanaf het nest rondkijken.
Als we op de plaats van bestemming zijn aangekomen (twee uur) blijkt dat de camping nog niet open is. We zoeken en vinden een albergue waar we de tenten in de tuin mogen opzetten. Albergue Verde is redelijk nieuw en doet zijn naam Verde (= groen) eer aan. Wat alternatieve personen voeren hier de leiding en we kunnen 's avonds een vegetarische maaltijd krijgen.
Dat doen we maar niet. We hebben al een sinaasappel op en het moet niet te gezond worden.
We doen onze inkopen voor morgen bij een grote supermarkt vlakbij de Albergue Verde. Ook eten we in een restaurant bij een hotel annex tankstation.
Als we terugkomen zitten twee Israelische dames nog buiten en vragen of we bij ze willen komen zitten. We kletsen wat over de sociale aspecten in Israel en Nederland. Beide dames zijn zelfstandigen en moeten heel hard werken om rond te komen.
Rond half tien zoeken we onze bedjes op, omdat het buiten wat koud wordt.
Gereden: 92,1 kilometer, op het zadel 4 uur en 37 minuten, gemiddeld 19,9 kilometer en maximaal hebben we 48,3 kilometer gereden.
-
14 Mei 2014 - 21:40
Tiny:
Ik kan mij nog herinneren ergens in een verslag dat er iemand was die een kaarsje voor jullie aan ging steken
Nou wat heeft dat tot nu toe gewerkt zeg, wind in de rug en nog zon ook
Super mannen nu lekker slapen en tot morgen xxx -
14 Mei 2014 - 21:42
Harm En Marjan:
Hallo mannen, wat een mazzel richting Atlantische Oceaan en dan de wind in de rug. Lekker hoor. Nog een paar dagen en dan zijn. Jullie er. Wij duimen heel hard voor jullie dat jullie omstreeks het weekend Santiago bereiken. Welterusten -
14 Mei 2014 - 22:17
Ingrid T.:
Je wordt behoorlijk multi-culti op deze reis zeg.
Dat maakt het zeker zo leuk.
Hopelijk morgen weer een lekker zonnetje en de wind in de rug!
Succes en plezier! -
14 Mei 2014 - 22:50
San Xacobeo:
Zo mag ik het horen. Al dat vega-gedoe is niks voor pelgrims die flink bergop moeten fietsen.
Ja het kan koud zijn in die streken in deze tijd van het jaar. Jullie hebben geluk. Vorig jaar deze tijd sneeuwde het in de bergen die voor jullie liggen. En waar je dus overheen moet. Succes op de Ferro en de Poyo!
-
15 Mei 2014 - 14:06
Ap En Gonny:
Hallo, het begint best spannend te worden, bijna jullie doel bereikt.
Wij zijn een poosje offline geweest vandaar even geen reactie.
Ben weer helemaal bij gelezen.
Heerlijk die verhalen Wim.
En de foto's genieten we natuurlijk ook van.
Je brengt ons zo goed op de hoogte dat je straks niets meer te vertellen hebt als je thuis bent. Wel leuk weten we gelijk een beetje waar het over gaat.
Succes de komende dagen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
