2014 05 01 donderdag, onze 14e dag
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim
02 Mei 2014 | Frankrijk, Uzerche
's Avonds is het droog bij het riviertje waaraan de camping ligt. Maar als ik 's nachts wakker word, hoor ik het heerlijke gekletter van de regen op mijn tentje. Ik draai mij heerlijk om en luister, maar val direct weer in slaap. Als Peter om kwart voor zeven mijn naam roept keer ik mij nog even om, want de regen klettert nog steeds zachtjes op het tentdoek. Ik zou nog wel uren kunnen blijven liggen, maar zo werkt dat niet als je in Compostella aan wil komen.
Ik eet het stokbrood van de dag ervoor en spoel het weg met water. Peter heeft alles al opgeborgen, dus mijn dag begint spartaans.
Om kwart voor negen fietsen we, in de regen van de camping af. Uiteraard weer zoeken naar de weg, maar al spoedig klopt de route beschrijving na St. Leonard-de-Noblat een klim van 3 kilometer. Ik ben net wakker, de slaap zit nog in mijn ogen. Die is er snel door de zweet- en regendruppels uitgespoeld. Met een gangetje van 6 -7 kilometer gaan we naar boven.
Ik heb tijd genoeg om na te denken en uiteraard denk je ook aan thuis. Is dit nou zo'n inspanning? Als ik kijk wat Reinier en Wil (vrienden van Wim, die erg ziek zijn) omhoog hebben moeten kijken naar het einde (van de weg) van een behandeling, dan valt dit puffen van mij/ons reuze mee en wij weten als we boven komen dat er weer een afdaling komt om bij te komen. Dat was bij hen niet altijd zo, vaak weer direct een volgende fysieke beklimming.
Zo mooi als het gisteren was, zo zal het vandaag niet zijn. We hebben ongeveer drie kwart van de dag regen gehad, waardoor alles om je heen niet zo mooi is, als met een zonnetje!
De omgeving is ongeveer hetzelfde.
De route: La Croix Ferree, St.Bonnet Briance - ergens onderweg koffie gedronken bij een typisch frans cafe - St.Germain les Belles (beetje inkopen gedaan omdat we niet teveel op de fiets willen laden met al het klimmen) en dan komen we in La Procherie aan.
Hier zijn we verkeerd gereden hebben lopen zoeken naar de weg. Bijna niemand weet welke kant we opmoeten fietsen. Weer terug naar het dorp gefietst en daar zien we alleen aan de andere kant van de weg, vanwaar wij kwamen, onze route aanduiding staan. Hierdoor zijn wij zo langs het smalle weggetje gereden. De aanduidingen zijn niet duidelijk, weer zitten we fout en rijden weer kilometers terug. We snappen er niets van!
We houden een auto aan en vragen naar de weg naar Etang de Piquette. Het is een bejaard vrolijke echtpaar in zo'n oude combi van Citroen. De man heeft van die guitige oogjes en moeder, die de wandel stok vasthoudt kletst voluit. Ah qui, volg ons maar. Langszaam rijden ze voor ons uit, wij trappen als gekken om nog enigszins bij te blijven. Via sluipdoor kruipdoor weggetje komen we bij de Etang aan. Na 10 minuten stoppen ze. We bedanken ze en we zullen in Compostella een kaarsje voor ze branden (feu une bougie). Lachend nemen we afscheid.
La Fauri, La Chatain en onze eindbestemming Uzerche. Een flinke klim in het dorp, die achteraf gezien, niet nodig was, brengt ons bij de Camping.
Als we het dorp doorrijden merken we dat de winkels dicht zijn. Best vreemd en we kunnen dus ook niets kopen. De mevrouw aan de receptie deelt ons mede dat het 1 mei is en dat de winkels 's middags gesloten zijn!
De camping ligt aan de een mooi riviertje waar wordt gekajakd. Prachtig om te zien.
Net als we de tenten aan het opzetten zijn begint het enorm te regenen. We kunnen (weer de enige campinggast) schuilen in de sanitair ruimte waar we alle drie de electrische verwarmingen aanzetten. Gelijk maar de nodige spullen wassen en natte fietskleding drogen.
Gaan we in het dorp eten of maken we noedels? Dit is de vraag die een poosje rondwaart? Peter wil wel naar het dorp om te gaan eten en voor Wim hoeft het niet, zeker niet omdat het steeds weer regent.
We besluiten te blijven en noedels te eten! Als we eten is het droog, maar als we om half negen naar "bed" gaan begint het flink te regenen. Ineens vond ik het heerlijke zachte tikken van de regen op het tentdak niet meer zo "heerlijk".
Gereden: 75,9 kilomerter, gedurende 5 uur en 12 minuten op het zadel gezeten, gemiddeld was 14,5 kilometer en maximum kilometer.
Ik eet het stokbrood van de dag ervoor en spoel het weg met water. Peter heeft alles al opgeborgen, dus mijn dag begint spartaans.
Om kwart voor negen fietsen we, in de regen van de camping af. Uiteraard weer zoeken naar de weg, maar al spoedig klopt de route beschrijving na St. Leonard-de-Noblat een klim van 3 kilometer. Ik ben net wakker, de slaap zit nog in mijn ogen. Die is er snel door de zweet- en regendruppels uitgespoeld. Met een gangetje van 6 -7 kilometer gaan we naar boven.
Ik heb tijd genoeg om na te denken en uiteraard denk je ook aan thuis. Is dit nou zo'n inspanning? Als ik kijk wat Reinier en Wil (vrienden van Wim, die erg ziek zijn) omhoog hebben moeten kijken naar het einde (van de weg) van een behandeling, dan valt dit puffen van mij/ons reuze mee en wij weten als we boven komen dat er weer een afdaling komt om bij te komen. Dat was bij hen niet altijd zo, vaak weer direct een volgende fysieke beklimming.
Zo mooi als het gisteren was, zo zal het vandaag niet zijn. We hebben ongeveer drie kwart van de dag regen gehad, waardoor alles om je heen niet zo mooi is, als met een zonnetje!
De omgeving is ongeveer hetzelfde.
De route: La Croix Ferree, St.Bonnet Briance - ergens onderweg koffie gedronken bij een typisch frans cafe - St.Germain les Belles (beetje inkopen gedaan omdat we niet teveel op de fiets willen laden met al het klimmen) en dan komen we in La Procherie aan.
Hier zijn we verkeerd gereden hebben lopen zoeken naar de weg. Bijna niemand weet welke kant we opmoeten fietsen. Weer terug naar het dorp gefietst en daar zien we alleen aan de andere kant van de weg, vanwaar wij kwamen, onze route aanduiding staan. Hierdoor zijn wij zo langs het smalle weggetje gereden. De aanduidingen zijn niet duidelijk, weer zitten we fout en rijden weer kilometers terug. We snappen er niets van!
We houden een auto aan en vragen naar de weg naar Etang de Piquette. Het is een bejaard vrolijke echtpaar in zo'n oude combi van Citroen. De man heeft van die guitige oogjes en moeder, die de wandel stok vasthoudt kletst voluit. Ah qui, volg ons maar. Langszaam rijden ze voor ons uit, wij trappen als gekken om nog enigszins bij te blijven. Via sluipdoor kruipdoor weggetje komen we bij de Etang aan. Na 10 minuten stoppen ze. We bedanken ze en we zullen in Compostella een kaarsje voor ze branden (feu une bougie). Lachend nemen we afscheid.
La Fauri, La Chatain en onze eindbestemming Uzerche. Een flinke klim in het dorp, die achteraf gezien, niet nodig was, brengt ons bij de Camping.
Als we het dorp doorrijden merken we dat de winkels dicht zijn. Best vreemd en we kunnen dus ook niets kopen. De mevrouw aan de receptie deelt ons mede dat het 1 mei is en dat de winkels 's middags gesloten zijn!
De camping ligt aan de een mooi riviertje waar wordt gekajakd. Prachtig om te zien.
Net als we de tenten aan het opzetten zijn begint het enorm te regenen. We kunnen (weer de enige campinggast) schuilen in de sanitair ruimte waar we alle drie de electrische verwarmingen aanzetten. Gelijk maar de nodige spullen wassen en natte fietskleding drogen.
Gaan we in het dorp eten of maken we noedels? Dit is de vraag die een poosje rondwaart? Peter wil wel naar het dorp om te gaan eten en voor Wim hoeft het niet, zeker niet omdat het steeds weer regent.
We besluiten te blijven en noedels te eten! Als we eten is het droog, maar als we om half negen naar "bed" gaan begint het flink te regenen. Ineens vond ik het heerlijke zachte tikken van de regen op het tentdak niet meer zo "heerlijk".
Gereden: 75,9 kilomerter, gedurende 5 uur en 12 minuten op het zadel gezeten, gemiddeld was 14,5 kilometer en maximum kilometer.
-
02 Mei 2014 - 09:09
Bas:
Aha uzerche, goeie herinneringen aan een kanotocht daar, maar niet heus! Toen was het ook al van dat rotweer, door donderend onweer werden we toen achterna gezeten. Snel doorfietsen dus maar naar het betere weer! -
02 Mei 2014 - 09:16
Jos:
Hier Mijdrecht,
Na regen komt zonneschijn zei hij dapper van achter de geraniums. Hou vol mannen, ik kan jullie reisverslag net als de Telegraaf s ochtends niet meer missen. -
02 Mei 2014 - 09:27
Tiny:
Pieterburen ook hier de hele dag regen, maar Wim wat een verhaal weer
Kippenvel tijdens het lezen en ja het zit niet altijd mee, zo vervelend die regen
Het is natuurlijk ook wel een pelgrims tocht wat jullie doen dus moed houden en sterkte en een dikke knuffel allebij
Vandaag maar weer een dag met wat zon hoop ik
-
02 Mei 2014 - 16:53
Ingrid T:
Het is een heuse, echte pelgrims tocht , die jullie maken. Tsjaonge, jonge....! -
02 Mei 2014 - 19:33
Thea, Een Zus Van Trudy:
Wat een moed om vol te houden. Stoppen is geen optie. Mooi om te relativeren... wat is echte narigheid? Vandaag is onze 20 jarige neef Julien wandelend vertrokken backpackend jullie achterna. In je uppie is ook een uitdaging. Met 14 kg op je rug en gaan. Zijn moeder dat is mijn zus Roberta in de hemel zal wel als een beschermengel nabij zijn. Jammer dat hij niet eerder dan jullie was vertrokken dan had hij achterop kunnen springen. Heel veel doorzettingskracht en zonnige uren toegewenst. Maak er weer een mooi verhaal van. Ik smul ervan;-) -
02 Mei 2014 - 20:56
Miranda:
Wat een extra kilometers elke keer, op zoek naar de juiste weg en dan ook nog in zulk ..... weer. Heb echt bewondering en medelijden voor jullie dat het niet gaat zoals we graag hadden gewild. Erg leuk om elke dag een verslag te lezen. Hou vol !! Dikke kus love you -
02 Mei 2014 - 21:06
Familie Bosman:
hoi WIm en Peter, we zitten met z'n alle bij Annie en Hans en we zijn nu weer op de hoogte van al jullie verhalen. Al met al een prachtige en vermoeiende tocht maar ook wel vaak wat natjes volgens ons. We wensen jullie dan ook nog een geweldige fietstocht toe en we wensen jullie voor het vooruitzicht wat meer zonneschijn !!! Emma heeft lekker ( en wij ook ) asperges gegeten vanavond. Een goede nachtrust en morgen weer een mooie tocht voor jullie, groeten van ons allen, Annie, Hans, Emma, Michael, Jurrien, Jeremy en Miranda. -
03 Mei 2014 - 09:18
Ap En Gonny:
Tjonge, jonge wat is het afzien met die regen.
Wat een doorzettings vermogen hebben jullie.
Alleen al het zoeken naar de goede route kost extra tijd en kilometers.
Dan ook nog steeds het drogen en wassen van de kleding!!
We krijgen steeds meer bewondering voor jullie.
En dan iedere ochtend weer vol goede moed op de fiets stappen voor weer een zware tocht.
Diepe buiging! -
03 Mei 2014 - 10:43
Ciska En Nick:
Trots op mijn oompie, wat heerlijk om de verhalen te lezen.Maar het valt allemaal niet mee zo vroeg in het seizoen. Scheelt toch wel als je in mei vertrekt met het weer. Nou oom zet hem op met meneer van Leeuwen, en straks kijk je weer terug op een mooi avontuur. Las gisteren op fb dat Mischa ook met zijn gezin aan het fietsen is. Wat hebben we toch een sportieve familie. xx ciska en nick
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
