2014 05 13 dinsdag, onze 26e dag
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim
13 Mei 2014 | Spanje, Sahagún
Tijdens het eten gisterenavond zaten we bij een familie met een zwaar gehandicapte zoon van 18 jaar. Foutje van het ziekenhuis en al 18 jaar aan het procederen! Vader en moeder hebben de totale zorg over hun kind en zijn nu 4 weken op vakantie. Genieten volop en communiceren met hun kind op een manier die wij niet begrijpen.
Het zal je toch gebeuren!
De paella was volgens Peter superieur. Ik geloof hem, maar ik krijg de schelpen van de mosselen en schil van de garnalen niet door mijn keel en laat ze dus maar aan de kant van mijn bord liggen. De rest smaakte heerlijk.
Als we naar bed gaan waait het en het is rond de 5 graden. We slapen heerlijk in en om zeven uur word ik weer lievelijk gewekt: zeven uur! Goedemorgen.Goedemorgen Peter, geeuw! Wat lig ik toch lekker!
In de recreatiezaal zetten we thee en koffie en eten het brood van gisteren. Waar we vonden dat de franse baquettes hard waren, hebben we ontdekt dat in Spanje een beetje betonmix toegevoegd wordt. Tjonge wat is dit brood na een dagje hard, droog en bijna niet door de bijten/snijden. Maar goed spoelen dan maar!
We rijden even over acht Castrojeriz uit richting Castillo. Het wordt een barre tocht in een licht glooiend landschap, met eindeloos rechte wegen en de wind in de rug. Tel naar nog bij dat de zon schijnt, het niet heel warm is. Dus alle ingredienten voor deze barre dag zijn aanwezig.
Rond Castillo komen de wandelaars naast de gewone weg lopen. Een - lijkt ons - eindeloos lange bijna rechte weg, die je over meerdere heuvels ziet. Deze moeten zij lopen en wij fietsen. Formista, waar we in een mooie oude Pelegrino (albergue) een grote kop koffie drinken en waar op de kerktoren twee paren ooievaars druk bezig zijn met hun jongen of hun nest. Wij horen het geklepper van de snavels.
Een Duitser, die onze fietsen heeft bekeken, vindt dat wij veel bij ons hebben. Ik leg uit dat wij uit Nederland komen en aardappels en eten uit Nederland bij ons hebben. Hij begrijpt het grapje.
Verder langs de eindeloze weg, waar het ons opvalt dat hier een heel oud uitgebreid irrigatiesysteem is gebouwd en waarvan de restanten nog door het landschap lopen. Kilometers lang zien we de betonnen goten boven het land lopen.
Het landschap lijkt wat eentonig maar de vele frisse kleuren groen, die door de diverse teelten van verschillende soorten granen naar voren komen en de blauwe lucht met prachtige wolken maken het weer een schitterende dag, waar we volop van genieten.
Carrion de los Condes, hier gaan we een grindpad op waar ook de wandelaars lopen. Hier is het al minder druk.
Wat ons intussen aan de kleding, de bagage of de manier van lopen is opgevallen, is dat niet iedereen een Pelegrino is, maar dat er veel mensen zijn die een paar dagen lopen. Hoe je dat ziet: ze zijn over het algemeen erg wit en/of in de loop van de dag rood, ze sjokken en lopen niet echt soepel. Of zoals de Aziaten, die lopen met kleine pasjes, hebben grappig hoedjes op, handschoenen aan en minimale bagage.
De echte pelegrino's lijken licht te lopen, kleding en rugzak zijn intussen wat groezelig.
Om het ons gezellig te maken hebben we de Mp-3 speler met geluidsbox achter op de fiets gebonden. De reacties van de wandelaars zijn divers. De meesten lachen, eens iets anders in deze eentonigheid.
Ledigos en Sahagun, waar we de camping opzoeken.
Bij de stadspoort zien we op de kerktoren 3 paren ooievaars, wat is dat toch een prachtig gezicht.
Naast ons staan Canadezen, die twee dagen deden over het stuk dat wij vandaag gefietst hebben.
We zetten onze tentjes op en drinken een biertje in het restaurant bij de camping, waar een stel klierige Spanjaarden zich vervelen en wat schreeuwerig zijn.
We gaan nog even naar het dorpje om inkopen te doen voor de volgende dag. Toen we naar het dorp reden bleek dat we met een omweg naar de camping waren gereden. Daarna wordt een opasta maatlijd (penne) bereid door Peter. 't Smaakt weer prima. Lekker in het zonnetje wordt het, met een roseetje (!) en Peter met z'n biertje, genuttigd.
Gereden: 92,3 kilometer, gemiddeld: 20 kilometer, maximaal gereden 49,4 kilometer en op het zadel hebben we 4 uur en 35 minuten gezeten
Het zal je toch gebeuren!
De paella was volgens Peter superieur. Ik geloof hem, maar ik krijg de schelpen van de mosselen en schil van de garnalen niet door mijn keel en laat ze dus maar aan de kant van mijn bord liggen. De rest smaakte heerlijk.
Als we naar bed gaan waait het en het is rond de 5 graden. We slapen heerlijk in en om zeven uur word ik weer lievelijk gewekt: zeven uur! Goedemorgen.Goedemorgen Peter, geeuw! Wat lig ik toch lekker!
In de recreatiezaal zetten we thee en koffie en eten het brood van gisteren. Waar we vonden dat de franse baquettes hard waren, hebben we ontdekt dat in Spanje een beetje betonmix toegevoegd wordt. Tjonge wat is dit brood na een dagje hard, droog en bijna niet door de bijten/snijden. Maar goed spoelen dan maar!
We rijden even over acht Castrojeriz uit richting Castillo. Het wordt een barre tocht in een licht glooiend landschap, met eindeloos rechte wegen en de wind in de rug. Tel naar nog bij dat de zon schijnt, het niet heel warm is. Dus alle ingredienten voor deze barre dag zijn aanwezig.
Rond Castillo komen de wandelaars naast de gewone weg lopen. Een - lijkt ons - eindeloos lange bijna rechte weg, die je over meerdere heuvels ziet. Deze moeten zij lopen en wij fietsen. Formista, waar we in een mooie oude Pelegrino (albergue) een grote kop koffie drinken en waar op de kerktoren twee paren ooievaars druk bezig zijn met hun jongen of hun nest. Wij horen het geklepper van de snavels.
Een Duitser, die onze fietsen heeft bekeken, vindt dat wij veel bij ons hebben. Ik leg uit dat wij uit Nederland komen en aardappels en eten uit Nederland bij ons hebben. Hij begrijpt het grapje.
Verder langs de eindeloze weg, waar het ons opvalt dat hier een heel oud uitgebreid irrigatiesysteem is gebouwd en waarvan de restanten nog door het landschap lopen. Kilometers lang zien we de betonnen goten boven het land lopen.
Het landschap lijkt wat eentonig maar de vele frisse kleuren groen, die door de diverse teelten van verschillende soorten granen naar voren komen en de blauwe lucht met prachtige wolken maken het weer een schitterende dag, waar we volop van genieten.
Carrion de los Condes, hier gaan we een grindpad op waar ook de wandelaars lopen. Hier is het al minder druk.
Wat ons intussen aan de kleding, de bagage of de manier van lopen is opgevallen, is dat niet iedereen een Pelegrino is, maar dat er veel mensen zijn die een paar dagen lopen. Hoe je dat ziet: ze zijn over het algemeen erg wit en/of in de loop van de dag rood, ze sjokken en lopen niet echt soepel. Of zoals de Aziaten, die lopen met kleine pasjes, hebben grappig hoedjes op, handschoenen aan en minimale bagage.
De echte pelegrino's lijken licht te lopen, kleding en rugzak zijn intussen wat groezelig.
Om het ons gezellig te maken hebben we de Mp-3 speler met geluidsbox achter op de fiets gebonden. De reacties van de wandelaars zijn divers. De meesten lachen, eens iets anders in deze eentonigheid.
Ledigos en Sahagun, waar we de camping opzoeken.
Bij de stadspoort zien we op de kerktoren 3 paren ooievaars, wat is dat toch een prachtig gezicht.
Naast ons staan Canadezen, die twee dagen deden over het stuk dat wij vandaag gefietst hebben.
We zetten onze tentjes op en drinken een biertje in het restaurant bij de camping, waar een stel klierige Spanjaarden zich vervelen en wat schreeuwerig zijn.
We gaan nog even naar het dorpje om inkopen te doen voor de volgende dag. Toen we naar het dorp reden bleek dat we met een omweg naar de camping waren gereden. Daarna wordt een opasta maatlijd (penne) bereid door Peter. 't Smaakt weer prima. Lekker in het zonnetje wordt het, met een roseetje (!) en Peter met z'n biertje, genuttigd.
Gereden: 92,3 kilometer, gemiddeld: 20 kilometer, maximaal gereden 49,4 kilometer en op het zadel hebben we 4 uur en 35 minuten gezeten
-
13 Mei 2014 - 21:03
Emma:
Nu komen jullie toch wel heel dicht bij
het eindpunt denk.Wim jij moet straks nog afkicken
van de rosé denk geeft niets hoor geniet
er maar van .Nog even en jullie zitten we in het gewonen leven.
Vanavond me laatste avonddienst gehad
en als verrassing kwamen Mischa Marouscha
en Yuri binnen stappen die hadden een tafel besproken
in het restaurant was erg leuk.
Liefs Emma -
13 Mei 2014 - 21:14
Harm En Marjan:
Wim en Peter,
Wat komen jullie toch leuke mensen tegen. En ja er zijn heel veel mensen die maar 1 week lopen en volgend jaar weer een week lopen. Dan doe je er wel heel lang over. Het worden nu toch de laatste loodjes. Jemig jullie doen het wel in een enorm tempo. Wij hopen dat jullie morgen weer een fijne dag hebben. Welterusten. -
13 Mei 2014 - 21:33
Tiny :
Gaat het nog wel goed met jullie ?
Als ik dit verslag lees en jullie dit een barre tocht vonden niet te warm,wind mee en geen bergen
Gelukkig nog maar een paar dagen en ik denk dat het morgen wel weer een makkie wordt
Wim en als je een keer wil uitslapen luister dan gewoon niet naar je buurman
Lieve groetjes -
13 Mei 2014 - 22:10
Ingrid T:
Hoi mannen.
Wat maken jullie een hoop mee en wat hoor je een verschillende verhalen, zoals die gehandicapte jongen!
Wat ben je dan toch glukkig als jeaan je eigen gezin denkt.
Lijkt me trouwens erg grappig, 2 fietsers met een geluidsinstallatie achterop.
Gewoon lekker mee blèren hoor! :-) -
13 Mei 2014 - 23:00
Nanda:
Tjemig wat gaat het ineens snel! (Nog maar) 497 km, daar draaien jullie nu je hand niet meer voor om. Wim ik denk dat je, om af te kicken, thuis je tentje maar in de tuin op moet zetten en dan een keertje flink uitslapen op dat lekkere matje van je! Kun je langzaam aan weer wennen aan het leven in Kudel na zo'n fantastische fietstocht. -
14 Mei 2014 - 17:55
Renie En Eef:
Leuk om jullie reis te volgen. Geen dag voorbij zonder bijzondere belevenissen.
Wim, vis gaat bij jou nog steeds niet naar binnen.
Wat een geweldige prestatie leveren jullie. Succes met de laatste kilometers. Moet met twee vingers in de neus lukken.
Groeten,
Renie en Eef
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
